(!!!! من....خودم.....حال....آینده.....(چه عنوانی شد

اضطراب تو از آن چیزی است که
قرار است در آینده اتفاق بیافتد
چیزی که شاید
.....هرگز اتفاق نیافتد
به فکر امروز باش
چرا که
......آینده خود از خویشتن مراقبت خواهد کرد

احساس میکنم موقعیت مکانی و زمانی خودم رو تو این دنیای ... از دست دادم.اصلا نمیدونم کجا هستم و دارم چی کار میکنم و باید چی کار کنم؟؟ یه جور گنگی و سردرگمی !!! میفهمی که چی میگم؟؟ احساس میکنم دارم تو یه مسیری ناخودآگاه حرکت میکنم!! یه نیرویی داره منو به جاهایی که خودش دلش میخواد سوق میده .... اما چرا؟؟ نمیدونم چرا از این فکرا به سرم میزنه اما خوب میزنه دیگه!!! چی کارش کنم؟ کاش یه جورایی به خودم میومدم. کاش خودم بودم که این کارا رو انجام میدادم؛ نه اینکه الان کس دیگه ای داره این کارا رو انجام میده!!! نه!!!!!! منظورم اینه که کاش علت این کارها رو میفهمیدم!!!علت این رویدادها رو ....... خیلی گیج میزنم.....میدونم میدونم .......باشه بس میکنم دیگه

!!! سیب

تو به من خندیدی
و نمی دانستی
من به چه دلهره از باغچه همسایه
سیب را دزدیدم

باغبان از پی من تند دوید
سیب را دست تو دید
غضب آلوده به من کرد نگاه
سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک

و تو رفتی و هنوز
سالهاست
که در گوش من آرام آرام
خش خش گام تو تکرار کنان
میدهد آزارم

و من اندیشه کنان
غرق این پندارم
که چرا خانه کوچک ما سیب نداشت؟؟؟؟
(حمید مصدق)


احساس میکنم که اینجا به جای اینکه حرفهای دلم رو بنویسم شده شعرکده!!! اصلا نمیتونم حرفهایی که تو دلم تلنبار شده رو بزنم.....البته شاید شما بگید که خوب آدم میتونه با شعر احساسشو منتقل کنه اما من اینجوری دوست ندارم اگه که من خودم شاعر بودم بله حرف شما درست بود اما حالا که باید برای انتقال احساسم بگردم دنبال یه شعری که دقیقا همون احساس رو منتقل کنه!!! اینو اصلا دوست ندارم. خوشم نمیاد اینجوری باشه...میخوام مثل قبلنا (وبلاگ قبلیم) اینجا راحت بتونم بگم از احساسم از دلتنگیهام از شادیهام از همه چیز ......اما دستم به نوشتن نمیره و این اصلا جالب نیست.شما بگید من چیکار کنم؟؟ نمیدونم شاید هم این مسئله مقطعی باشه و بعد از یه مدت دوباره برگردم به همون حال و هوای سابق!!! البته امیدوارم که همینجوری بشه ولی اگه نشد‌، اگه نتونستم! اونوقت باید یه فکر دیگه ای کرد

دلتنگی

به دیدارم بیا هر شب
در این تنهایی تنها و تاریک خدا مانند
.دلم تنگ است
بیا ای روشن ، ای روشنتر از لبخند
شبم را روز کن در زیر سرپوش سیاهی ها
.دلم تنگ است
بیا بنگر چه غمگین و غریبانه
در این ایوان سرپوشیده وین تالاب مالامال
دلی خوش کرده ام با این پرستوها و ماهی ها
و این نیلوفر آبی و این تالاب مهتابی
.شب افتاده است و من تنها و تاریکم...
و در ایوان من دیریست
در خوابند
پرستوها و ماهی ها و آن نیلوفر آبی
!بیا ای مهربان با من
!بیا ای یاد مهتابی
(مهدی اخوان ثالث)

!!!این شعر زیبا از اخوان ثالث تقدیم به همه شما
البته بگم که از سر دلتنگی ننوشتم فقط چون خیلی زیبا بود خواستم تا شما هم بخونید و لذت ببرید........شاد باشید