و بالاخره بین سوال همیشگی علم بهتر است با ثروت، من علم رو انتخاب کردم و کلاسهای فوق لیسانس رو کنسل نکردم.
الانم که تازه هفته سوم کلاسهاست، تقریباْ یه جسد نیمه متحرکم و شبها اونقدر خسته و کوفته و گرما زده هستم که وقتی میرسم خونه فقط یه دوش میگیرم و میخوابم. نه شامی نه حرفی با خانواده ، نه چتی...حتی فرصت انجام کارهای شخصیم رو هم دیگه ندارم. منی که هرشب باید نیم ساعت کرم و لوسیون و ... میزدم حالا اون دوش هر شب رو هم با زور میگیرم. صبحها انگار با چسب دوقلو منو به تخت چسبوندن.نمیدونید با چه عذابی میرم سر کار و تمام روز کسل و له هستم.احساس میکنم هیچ ذخیره انرژی نمونده برام. گرمای هوا هم که مزید بر علته!! 
تمام برنامه ها و مهمونیها و استخر و مسافرتهام هم تا آخر تابستون کنسل شدند. هم ناراحتم و هم خوشحال...ناراحت واسه چیزایی که گفتم و اینکه فرصت خوندن مطالبی که سر کلاس گفته میشه رو ندارم، نه تمرینی حل میکنم و نه تستی میزنم. فقط میرم سر کلاس و جزوه مینویسم و میرم خونه .کی وقت میکنم این همه درس رو بخونم خدا میدونه!! اما خوشحالم از اینکه اگه به طرز ناباورانه‌ای احیاناْ قبول بشم جبران همه اینها میشه. با این وضع درس خوندن خیلی الکی امیدوارم نه؟؟؟؟
به هرحال خیلی ممنون از راهنمایی همتون... من تصمیم کبرا رو گرفتم و امیدوارم که نتیجه بده!
راستی شماها راهی واسه اینکه حال من بهتر بشه ندارید؟؟ احتیاج به انرژی بیشتری دارم.