حالم بده، نمیدونم چی باید بنویسم،هرکاری میکنم نمیتونم احساسم رو بیان کنم. از دیشب مثل این آدمهای مسخ شده هی جلوی تلویزیون نشستم و دارم عزاداری و اظهار تأسفها و پیام‌های تسلیت رو میبینم و میشنوم! اما مگه با این کارها اونا زنده میشن؟ مگه با این کارها جلوی این اتفاقها گرفته میشه؟ هر سال زمستون جزو جیره این مملکت یا زلزله است یا سقوط هواپیما! بلاخره ما اگه تو تکنولوژی و علم و ... جلو نیستیم، تو این مسائل که میتونیم اول باشیم.
آخه چرا باید این همه سهل‌انگاری بشه در برابر جون آدمها...من نمیدونم چرا وقتی خود خلبان اعلام کرده بوده که به علت نقص فنی پرواز نمیکنم چرا پرواز کردند؟ واقعاْ جون آدمها تنها چیزیه که هیچ ارزشی نداره.
همه یه مدت ناراحتند و از این واقعه متاسف، اما دو روز دیگه روز از نو روزی از نو. دلم خیلی سوخت وقتی صبح تو برنامه صبح بخیر ایران، تصاویر حمیدرضا خیرخواه رو پخش میکردند و همینطور تصاویر بقیه‌اشون رو! بیچاره خانواده‌هاشون چه زجری دارند میکشند. خدا بهشون صبر و تحمل بده.
عصری تو اخبار گفت منوچهر نوذری هم فوت کرده. مطمئناْ نقشهایی که اون ایفا کرده تو یادها جاودان می‌مونه.
روح همشون شاد و قرین رحمت الهی باشه.
روحشون شاد باشه~~~ خدا کنه روزی بیاد که دیگه این اتفاقا نیفته!!